TÜPSÜZ DALIŞ

Efendim, burada benim için çok ilginç olan noktalara temas ediliyor. Hazır Pinhan’ı da okumuşken ben de kurcalamak istedim. Hassaten tasavvuf konusunu lisedeyken merak etmiş, üniversitede mühendislik okuduğum içün “tanımı” faslından öteye gidememiş, (cidden mekanikleştirmiştir beni ) sonrasında ise herkesin elinde-dilinde moda olarak gıdıklandığını görünce uzak kalmıştım. (Hâlâ da uzağım.)

Bilhassa son zamanlarda , edebiyatta el değmemiş, kesif bir ilham kaynağı haline geldiğini görmek olsun, kulaktan dolma- internetten okuma mesnevi anekdotları, hikâyeleri ile olsun, “hayatı yaşanır/ katlanır kılma” ve hatta bazen “hayatı anlamaya yaklaştırma”, “insan olarak birlikte daha uyumlu yaşama” adına duyurdukları ile hâlâ nazar-ı dikkatimi celbetmekte olan bir konu.

Burada  bahsedilen nokta da hakikaten düşündürdü beni. Konu hakkındaki “ısrarlı” bilgisizliğim sebebiyle ileri gidemesem de tasavvufun derin ve tam anlamıyla daha yeni kültürel- içtimai alanlarımıza girebildiğini düşünüyorum. Ama yine de fazla kişisel yorumlamalarla, gizlenerek, derde aşikârane derman olmayarak… Doğru kelimeyi bulamadım şimdi…Belki de çağımızın baskın olan “aşırı” bireysel- bireyci özelliği sebebiyle böyle?

Fakat biraz düşününce kişi kendisi yol aldıkça ve “insanlaştıkça” çevresinde de olumlu dalgalar yaratacaktır; yavaş da olsa bu dalgalar genişleyecektir, cümlesiyle özetleyebileceğim bir noktaya da vardım.

Yine de, burada  bahsedildiği gibi, bu görkemli ağacın derin köklerini öğrenmek, çoğul olarak pratiğe dökmek...nasıl desem…yağlanmamış makinenin çalıştırılması gibi... Soruyordum bir ara: Mesnevi dersleri ? İstanbul’da, belki şurada burada birkaç isim; ehil tabir edilen. Dahası “öğrenci kabul edilmek” diye bir durum söz konusu. Elbette ayrı bir buud olabilir bu, ihtiyaç, liyakat vs; ama “talep eden”den kaçış niye olsun ki? Bu noktada yazıda geçen “uzlet” kavramı veya ekolü baskın idi ki tasavvuf zaman içinde iyice kendini gizledi, göz önünde olmadı hiç, diye de bir cümle kuruluverdi kafamda. Tasavvuftaki (yine ortalamanın altı bilgilerime göre) zerafet, yumuşaklık, içsellik (bu ne biçim bir kelime ki?) ne kadar kalbe dokunsa da, içtimai olana gelince bir şeyler eksik gibi…mi?