Bunu önce başka bir roman sanmıştım. Ama birbirine kolayca bağlanabilecek 3 uzun hikâyeden oluşuyor: Savaş Çıktığında, Savaş Bitince, Birlikten Ayrılış.
2. Dünya Savaşında askere alınan kahramanın hikâyeleri bunlar. (Her üç hikayenin kahramanının aynı kişi olduğunu rahatlıkla söyleyebilir ve bir iki cümle ile bunları birbirine bağlayıp bir roman olduğunu söyleyebiliriz bence.)
Yazarın bizzat yaşadığını bildiğimiz askerlik ve esirlik dönemlerinden anı ve sahnelerin dolu olduğunu tahmin edebileceğimiz bu hikayelerde de hicivli bir üslup hemen göze batıyor.
Yazarın savaşa, savaşan “erkek” zihniyete,nazizme, katı hıristiyan/ katolikliğe, sürü psikolojisine, bu noktada otoriteye karşı tavrını, ince göndermelerini (her ne kadar amaç bu değil diyerek ters bir imada bulunsa da) görebiliyoruz.
Çok güzel hikayeler bunlar. Böll’ün o ince alayları, -miş gibi diyerek aslında zıttını anlatmış, ima etmiş olması çok yerde gülümsetti beni.
Kan, silah, bomba vb. sıradanlaşmış savaş kelimeleri geçmeden de, savaş ve savaşın “kötülüğü” böyle güzel anlatılabiliyormuş.
1972’de Nobel almış Böll, bu kitaptaki eserleri ile de benim nobel ödülümü almıştır!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Ölümü görün yazın bir şeyler, üşenmeyin.
E, üşenmeyin dedik ya:)