ÜMRAN,BEN VE DİĞERLERİ*

Bir ilk kitap Ümran, Ben ve Diğerleri. Yazarının edebiyat öğretmeni olmasından dolayı en azından Türkçe açısından beklentimi bir üst seviyede tutmuştum. Oysa bütünüyle güzel birçok kısa öykü karşıladı beni : Ağrılıklarından kurtulmuş, Türkçesi güzel, nasıl'ı gibi ne'si de olan, kısa öykünün zorluğunun bilincinde olan öyküler.

Kitaptaki öyküler 3 temaya ayrılmış:

Kadınlık öyküleri

İnsanlık öyküleri

Çaresizlik öyküleri

Kendi adıma ikinci gruptaki öyküleri daha çok sevdim.

Bilindik,rahat giden ama birden yön değiştirerek bambaşka bir sonuca çıkan öyküleri severim ben. Böyle bir hikâye olan Leyla (Kadınlık Öyküleri) çok hoşuma gitti.

Yine açılış hikâyesi olan Gülşen (Kadınlık Öyküleri), benim kendi kendime "sahnenin öykülenmesi" dediğim ve genelde denemelerimde kullandığım bir çarpıcı, öykünün tamamını anlatmak yerine okura boş alan bırakan kısa öykü.

İnsanlık Öykülerindeki ilk hikâye de (Engin Çavuş) oldukça güzeldi.

Çaresizlik Öykülerinde başta olmak üzere öykülerin önemli bir kısmında '80 dönemi sol cenahtan acılar/anılar göz önüne veriliyor.

Genelde açık bir dille yazılmış öykülerden Sıradanlık'ta bütünüyle sembolik bir dil kullanılmış.

Bunlara bakarak, arka kapakta yazdığı gibi yazarın "…Sait Faik ve Orhan Kemal dilini birlikte kullandığını  ve politik bir dille (politik ama bir üst dil) yazdığını " destekleyebiliriz.

Ufak tefek takıldığım yerler olsa da (İzmir'in bir kahraman olarak doğrudan öykülere sokulması, tek tırnaklı konuşmalar vb.) çoğunu sevdim bu öykülerin.

Kitap: Ümran, Ben ve Diğerleri

Yazarı :Turan Horzum

Yayınevi : Kanguru

Basım yılı :2012

* Kitap, İdefix de dahil birçok internet sitesinde satışta ama kitaba ve yazarına bu yılki İzmir Kitap Fuarında ulaşabilirsiniz.