GECE VARDİYASI MI YAPTINIZ ŞEREFSİZLER?

*Negatif bir şeyle başlamıştım yazıya. Sildim onu. Şirin, havai, hoş şeylerden bahsedelim.

*Hezaren kelimesinin iki farklı dilde iki anlamı varmış.

Gerçi ikisi de bitki adı. Biri Farsça'da saray çiçeği (delphinium) diğeri Arapça'da bambu imiş. Hezaren hoş bir kelime.

*Pis güvercinler, ben kovalıyorum onlar geri geliyorlar. Mutfak balkonunun devriye eri gibi oldum valla. Kıçlarının bokuna bakmadan öküz kadar dalları, pis naylon poşet yırtıklarını, çam iğnelerini... ne bulurlarsa kıvrık ağızlarında taşıyıp taşıyıp pisletiyorlar balkonu. Siz yumurtlayacaksınız, onu da bırakıp gideceksiniz diye ben b.k mu temizleyeceğim her gün. Valla deli gibi saydırıyorum her gün bunlara. Kaçıp geçiyorlar karşı evin pencere önlerine. Dinleyip dinleyip gidiyorlar. Komşular görecek diye düşünüyorum ama onlar da aynı dertten muzdaripler nasılsa. Arkadaş daha dün akşam kovaladım, getirdikleri çeriçöpü süpürüp attım. Bu sabahın körü ne göreyim, kendi boylarından üç kat büyük asma dalı yığmışlar bir sürü. Hangi ara yığdınız şerefsizler, gece vardiyası mı yaptınız? Bir de saksılarımı eşeleyip dalları kırmamışlar mı? İyice uyuz oldum:)

*Marquez'in anılarını okudum nihayet. Evdeki beyefendi almış yıllar önce. Okumak bana kısmetmiş.

İflahım kesildi okurken, o upuzun ve birbirinin aynı adlara soyadlara (yazının tam burasında hain kanat seslerini duyup mutfağa seğirttim. Gelmiş yine benim şerefsizler. Çanlarına ot tıkayacağım. Yok ya, ben hayvansever bi' insanım. Ama güvercinler hariç. Pilavı lezzetli olur mu bunların acaba?) sahip insanlar başımı döndürdü. Kim kimdi, Marquez'in nesiydi hiç aldırış etmeden okuyun.

Gabo'nun memleketi Kolombiya. Oranın Karayipler kıyısından. Allahım nasıl bir toplulukmuş:) Bilenler bilir, meşhur Yüzyıllık Yalnızlık'ın, Kırmızı Pazartesi'nin arka planını da anlatır bu kitapta. Ailesi ve komşularını anlatmış aslında o kitaplarda... Olaylara biraz masalsılık katmış, katmasaymış bu gaddarlık ve hoyratlık okurken bizi çok yorardı diye düşündüm...

Kolombiya hiç durulmamış bir ülke. Halen de uyuşturucu vs yüzünden durumu berbat. Marquez'in tanık olduğu darbeler, isyanlar, devlet terörü vb. de yer buluyor anılarında... Bir şeyi hiç unutmamış (70'li yaşlarının ortasında yazıyor anılarını, olaylardan 50 yıl sonra) : Halkın galeyana geldiği esnada halkı yönlendiren, gri, düzgün bir takım elbise giymiş bir adamı. Adam, öfkeden köpürmüş halk "tetikçiyi" linç eder etmez ortadan kayboluyor. Kim olduğunu asla öğrenememiş Gabo.  Gazeteci ve çevresi sağlam olmasına karşın...

Kitap 575 sayfa. Çok değişik anekdotlar var. Bazı sayfaları atlayarak da olsa okudum. Birçok yerde Türkiye'yi gördüm aslında, geri kalmışlığımız, kafa yapımız (yönetim) olarak pek de farkımız yokmuş.

Bu arada Marquez, öyküyü romandan daha zor ama daha üstün tutuğunu da yazmış.

* Hem bir uzun öykü (kısa roman) hem de öyküler yazmaya çalışırken, bence de öykü daha zor. Çalınan romanımı da daha kolay yazmıştım. Bu yüzden öykü okuyun ve hakkını verin derim ben:)

* Değişik tarihi anekdotlarla dolu bir kitap daha okudum aslında. 2. Abdülhamit'in son saray başressamı Fausto Zonaro'nun anıları. Ondan da sonra bahsedeyim.

Delphinium. Saray çiçeği