İKİ ŞAİR İKİ ZAMAN

Kitaplık raflarını düzenlerken çok önceden okuduğum iki şiir kitabı elime geldi: Özdemir Asaf’ın Yalnızlık Paylaşılmaz (2001 basım) ve İbrahim Kiras’ın Gerçek Hayat (1997 basım)

İki şairin de bende başka kitapları yok. Dolayısıyla bu şairleri, kendime genelleyen bir yorumum yok. Ama ilk okuduğumda İbrahim Kiras’ın şiirlerini beğenmiş, Ö. Asaf’ınkilere ise ısınamamıştım.

İkinci okuyuşta ise Kiras’tan işaretlediğim şiir sayısı çok çok azaldı. Ö. Asaf’ın ise    –şiire yakışmadığını düşünsem de- kullandığı özdeyişlerin kimisi hoşuma gitti, bazı şiirlerin de sadece bazı kısımları. Demek ki zamanla beğenilerde –az ya da çok- farklılaşmalar olabiliyormuş. Bir kez daha kaydettik J

BİLDİĞİM

Sana bakmaktan
Onu göremiyorum.
Bilmiyorum bunda ne var.

Bunu ben anlamam,
Bir o var,
O anlar.
                            Ö. Asaf
DİYEK

Türkiye’de İstanbul ne ise,
İstanbul’da gece ne ise,
Gecede yürümek ne ise,
Yürürken düşünmek ne ise,
Seni unutmamacasına düşünmek ne ise,
Unutmamanın anlamı ne ise,
Seni sevmek ne ise,
Saklayayım,yok söyleyeyim derken
Birden aşka düşmek ne ise..
Her neyse.
                            Ö. Asaf

POET IS PRIEST

İnsan annesini sever ve tanrıya inanır
bir orta noktası yoktur dünyanın
garip şekiller çizilebilir
değişim bir yerde mutlaka gereklidir
su beyaz ama yalnız beyaz değil
yanında ötekiler var
yeryüzü dar dünya küçük mü neymiş
herkes sefertasını alsın
bozuk paralar hazır olsun diyorlar
sen mi konuşuyorsun kim konuşuyor
benim bildiklerimi de sen bilmiyorsun
ben boşlukları dolduruyorum
….
bazı boşluklar dolmuyor
üstünü çizdiğim yerler doğruymuş
mesela Türkiyeyi kimse sevmiyor
çünkü Ginsberg yalancının tekidir
(ama onca yalanı boşuna mı söyledi?)
sevgilini dağa kaldırmış haydut bile gelsin
ona da güleryüz göstereceksin
felsefesinden hareket ediliyor
ölü kırlangıçlar bulunuyor yolda
insan gülerken gömecek sevdiğini çukura
nasılsa her şey bir gök altında
bir gökyüzünde güleryüz gösterir
ışık kırılır..Toprak ağırdır..Su beyaz
başkası nereye kadar gitmişti
oraya kadar gösterdin bana
herkesin kendi elinde tuttuğu kâğıtları
yanındakine göstermeden okuması
zor biliyorsun ama ben bilmiyordum
nasıl duruyor yerli yerinde
diye bir soru sormuştuk bir kubbenin altında
belki kendime bakarak bir konuşsam
bir yerde sakallarıyla Fidel
bir yerde sakallarıyla İmam
ve Kaddafi rengi gözlerin senin
nereye doğru bakacaklar?
diye de sorulabilirdi
şimdi yalnız soruları kaldırsam
kendimi görebilirim yalnız
çığlıklar atarak geçen gençliğimi
bile bir yere kaldırıyor sorular
orada o var sen varsın
burada kendini ayıklayan ben
yine de kaçmıyorum
sığınacak bir yer de aramıyorum
bir hain var aramızda ona yer açıyorum
ne de olsa sonsuza kadar ihanete açığız
artık iyice anladım
insan yalnız annesini sever
ve tanrıya inanır yalnız.
                            İbrahim Kiras




5 yorum:

  1. Bize de uğrasan keşke:)) Çalışma odası felaket bir hal aldı.

    'İnsan yalnız annesini sever'

    YanıtlaSil
  2. güzel adammış galiba bu ibrahim kiras! nasıl hiç duymamışım şimdiye kadar!
    teşekkürler:)

    YanıtlaSil
  3. Paylaşımları çok güzel, eline sağlık :)

    YanıtlaSil

Ölümü görün yazın bir şeyler, üşenmeyin.
E, üşenmeyin dedik ya:)