14 temmuz 2024
Abim hastanedeymiş.
Anasız büyüdüğünü anlatıyorlar, babasının ikinci evliliğini yapınca ona nasıl kapıları kapattığını. Sadece ona değil, kızına da. Kuzenlerimden bahsediyorum....Hep anaların kıymetinden, anasızlığın korkunçluğundan
bahsedilir.
Oysa babalar, çocuklarına, anneleri ölüp gittikten sonra
merhametle yaklaşmadıkları için olur bu korkunçluk. Bunu neden es geçeriz? Daha
doğrusu neden örteriz, anasızlık ne zor,
cümlesiyle?
Baba, babalık yapmadığı içindir bu, anasızlık yerine
babasızlık denmeli sadece, babanın vicdansızlığı, merhamet yetersizliği
konuşulmalı, düzeltilmeli...
15 temmuz 2024
Tv’de zıplarken Zülfü Livaneli’yi görüyorum, şunları duyacak
kadar:
Dünya bir pencere imiş, herkes baktı geçti.
16 Temmuz 2024
Alin’le buluşmadan dönerken tramvayda, zırlayıp duran kız
çocuğu. Tahammülsüz değilim çocuklara, bebeklere, ama bu başka. Bir adam ve
yaşlı bir kadın yanında. Kadına yer veriyorlar, kız bağırıyor, hayır babanne
oturmasın, diye. Kadın çaresiz ayağa kalkıyor. Kız susmak bilmiyor. Adam
sonunda öyle bir bağırdı ki, yılan, sabahtan beri her dediğini yaptım yine de
yaranamadım diye. Yaşlı kadın hep annesi yüzünden, fiştekliyor diyor. Ayrılar
diye bitiriyor açıklamayı. Tramvay adamın bağırışına tepki veriyor bize zararı
yok çocuğun diye ama iş öyle değil işte...Yazık. Çok yazık. Dört kişinin hayatı
öfkeyle dolu, hele çocuğunki şimdiden.
Yaz notlarımı ben de henüz tamamlayamadım. Hızla akıp giden zamana yetişemiyorum. Yorum kö"Üşenmeyin, yazın bir şeyler..."
YanıtlaSildemişsiniz ya. Yoksa yazınca çok şey yazmak gelir hep içimden.
Birkaç gündür ben de hastane-ev arasında mekik dokudum. Yoksa gecikmiş bir buluşmada sürpriz gönderilerim olacaktı.
Kuşlar uçuyor ama henüz taşıma görevini üstlenemediler...
Sevgiyle.
Hocam, cok geçmiş olsun öncelikle. Günlük yazmayinca yaşamamış gibi hissediyorum uzunca bir zamandır, sanırım çoğumuzda var bu durum. Ve benim notlarım maalesef çok karışık son zamanlarda. Kendime kızıyorum.
SilBir dahaki buluşmada inşallah sizi de görürüm. Selamlar.
Bunu da sabah okumuştum. Bu notların tadı damağımda kalıyor mmh :)
YanıtlaSilSevindim:)
SilÖnceki yorumumu damdan düşer gibi olmuş olabilir. O yüzden okuyup tekrar yazayım dedim. Babasızlik hususu o kadar doğru ki. Ve insanları gözlemek çok güzel. Bazı şeylerin acı da olsa farkında olmak. Birilerinin fark etmesine belki vesile olabilmek.
YanıtlaSilGayet de normal yorumdu, sıkıntı yok:) Okuyan gözlerine sağlık:)
SilGeçmiş olsun. Allah şifalar versin. Hülya
YanıtlaSilÇok teşekkürler Hülya hanım. Yalnız notlarım geriden geliyor. Abimi kaybettik maalesef temmuz sonunda...
SilAllah rahmet eylesin Başınız sağolsun. Hülya
Sil