G. hayattan çok çekmiş halen de çeken kadınlardan biri. Komşumuz, bir süreliğine de annemin kiracısı oldu. Eşini çok erken kaybetti. Oğlu da birtakim rahatsizliklarla mücadele ediyor çocukluğundan beri.
Birkaç yıldır alzaymır hastası bir kadina bakicilik yapiyor.
Kadin Avusturyalıymış, bir Türkle evlenmiş ve burada kalmış. Şimdi üç kızı bakıyor sırayla kadına. G. dedi ki dün akşam balkonda otururken, ben kendime güvenmeyi onların sayesinde bu yaşımda öğrendim. Onlardan önce -özellikle ilk yaninda işe başladığı kızın ismini sayıyor- kimse bana güzel şeyler söylemedi. Onlar beni hep destekledi sen yaparsın sen edersin diye. Yargılamadılar hiç.Ben mutfak işinden nefret ederdim. Rahmetli babam hep kızardı bana, hiç bir yaptığımı beğenmezdi. Bir kahve yapacak olsam korka korka götürürdüm. Ama Y.nin sayesinde mutfakla barıştım. Yaptığım iyi olmamışsa bile bir dahakine daha iyi yaparsin dedi hep. Arada onlara birşeyler yapıp götürüyorum. Mutlu oluyorum bundan dedi.
Biraz daha konuştuk.
Gercekten de G abla mutfak işlerini, yemek yapmayi sevmez ve beceremezdi.
En sonunda caddeden cam balkona taşan gürültüler arasinda vedalaşırken " çocukluk ne kadar önemliymiş o travmalar ne kadar önemliymiş o zamanlar bize nasıl davranılmış hep acısını çektik" dedi. Haklısın, sonuna kadar haklısın dedim. Küçücük bir çocukken birisi bize sen çirkinsin, sen sakarsin, sen beceriksizsin, sen çekingensin vb. dediğinde o sey üstümüze yapışıp kalıyor ve hayatımız boyunca ona mahkûm oluyor ve cebelleşiyoruz dedim.
Onun ve benim içine doğduğumuz sorgusuz geleneksel ve hem maddi hem manevi eğitimsiz çevreden farklı insanlarla birarada olmak onlarla alışverişte bulunmak ona iyi gelmiş. Bazı konularda hemfikir olmasa da. Bakış açısı genislemiş. Kendi söylüyor bunu da.
Başka zaman daha geniş yazmak isterim bunu. Unutmamak için çalakalem yazdım..
Çocukken yaşananlar büyüdüğünde de etkiliyor insanın hayatını...
YanıtlaSilHem de sandığımızdan çok.
SilOrtası olmayan konulardan biri.. Ya böyle şevki kırıcı, çocuğun benlik gelişimini bastıran olumsuz eleştiriler ya da tam tersi aşırı pohpohlama, dünyadaki en akıllı en yetenekli çocuk olduğunu söylemeler.. Ortası yok. Yine bu yaşta en azından karşısına hem olduğu haliyle kabul eden hem de kendini geliştirmesi için ona destek olan motive eden birileri çıkmış, genelde hiç çıkmadan sadece baba ocağı koca ocağına evrilip ama içi hiç değişmeden devam ediyor :/
YanıtlaSilHakikaten önemli konu, umarım geniş de yazarsın..
Hah, ben de o şımartılmaktan andaval egoiste dönmüş çocukları hep görüp toplum adına üzülüyorum. Çocuğum olmadığı için fazla girmiyorum bu konulara ama tam dediğin gibi işte durum.... G ablayı yıllardır tanırım iyi olmuş bu karşılaşma onun için... Ben de çocukluğuma geri dönüyorum bilinçaltımda ve dışımda. Geniş geniş olmasa bile sık sık bu konulara döneceğim gibi.
SilBir kadına, bir insana can suyu olmak ve damarlarında yürümesini sağlamak ne kadar güzel ve anlamlı. Dün aynı şeyi yaşadım.
YanıtlaSilİyi ki yazdınız, teşekkürler,
Ne güzel bir tesadüf olmuş. Doğru ve zamanında dokunuşlar, yönlendirmeler çok önemli.
Sil