ZAMANSIZ KARŞILAŞMALAR

Hayatta insanı belki en çok üzen, hayata gücendiren şey bu olmalı:

Zamansız karşılaşmalar.

Çoğu kez bir insandır zamansız gelen. Ya iyi bir dostluk fırsatı kaçmıştır ya da bir aşk. Ya siz ona erken ya o size...

Bazen de başka bir şeydir,

mesela seksen yaşınızda kazandığınız ülkenin en büyük piyango ikramiyesi gibi. Ya da farkında olmadığınız, ayağınıza gelen bir iş fırsatı...

Geriye dönüp baktığımızda keşke dediğimiz şeylerin başında gelir bu zamansız karşılaşmalar. Keşke o zaman fark edebilseydim, onu anlayacak olgunlukta olsaydım, şimdiki düşündüklerimi ona söyleyebilseydim, aslında onu demek istememiştim, falan filan...Ona hak verirsiniz belki de yapıp ettikleri, söyledikleri için... Haklıymış be, dersiniz. Ya da çözüverirsiniz birden. Ya da bakışındaki kusurda inat edersiniz...Daha iyisi ikinizin de eksiklerini görürsünüz, yukarıdan bir bakışla...

Yıllar geçtikçe, keşke demenin boşunalığını anlarsınız. Herkesin yolu çoktan ayrılmıştır. Alınması gereken hayat dersi alınmıştır. Hatta mutludur da herkes, olması gereken olmuştur nihayetinde, değil mi?

Çocukken yazdığım günlüğümü açtım. Bir sayfada Salih Dede'yi gördüm. Seksen yaşında yalnız yaşayan bu adama çıkan en büyük ikramiyenin bir ortaokul öğrencisini ilgilendirecek kısmını....

     

Ağam, sen yine de bizle eğlenme....