KIRIK KALPLER TERZİHANESİ

Uzun zamandır okuma listemde olan Ali Teoman'ı nihayet okudum. Hasta hasta bir köşeye çekilip okudum.

İnsansız Konağın İkonu ve Kırık Kalpler Terzihanesi kitaplarını.

İkisi de öykü kitabı. Romanları da var Teoman'ın.

90'lı yıllarda öykü ödülleri almış. 2011'de vefat etmiş.

Hemen kitaplara geçeyim. İnsansız Konağın İkonu'ndaki (aynı adı taşıyan öyküsü ödüllü) öyküleri sevmedim. Neden, çünkü kasvet hissi veren öyküleri romanları okuyamıyorum artık. Böyle aşırı merak saikiyle ancak bitirebiliyorum. Yoksa öyküler ustaca.

Kırık Kalpler Terzihanesi (yazarın ölümünden sonra yayınlanmış) ise 3 bölümden oluşuyor: Gizemli Öyküler, Romanesk Öyküler ve Grotesk Öyküler. İlk bölümdekileri beğenmedim. Ama diğerlerini sevdim.Bunlarda da karamsarlık  sezilse de biçimleri, özellikle aşağıda saydığım öykülerde, iyiydi.

Romanesk öyküleri, seri olarak düşünebiliriz. Bu öykülerde inceden yergi var. Son öyküyü gerçi midem kaldırmadı pek, üstünkörü okudum:p

Grotesk öykülerde ise Çay ve Karıncayiyenler, Tarihe Karışan Bir Meslek, Beşinci Töz en çok sevdiklerim oldu.

Özellikle bu kitaptaki öyküler, postmodern özellikte öyküler. Tabii postmodern kavramı da artık sorgulanıyor ama biz genelde kullanageldiğimiz anlamda kullanıyoruz: yani biçimde, kurguda farklı, düz olmayan biçim ve kurguların denenmesi olarak.

Bir de her iki kitaptaki öykülerde belirli sonlar yok. Ama güzel bir öykü belki de öyle sonsuz kalmalıdır?

 Au revoir canlar, kendinize dikkat edin, aman kartopu oynaycam filan deyi kendinizi üşütmeyin :p

İnstagrama, tivitıra hele ki tivitıra kendinizi kaptırmayın, kaptıranları uyarın:p

Amaaan nayniri dünya deyip boş verin, kafanıza tokadan,şapkadan başka bi şi takmayın.