OMZUMDA BİRİ

Omzumda Biri, Müzeyyen Çelik'in ikinci öykü kitabı. Kırkıncı Kapı'da beraber olduğum arkadaşlardan.  Yücel'in de, onun da kitaplarını ancak okuyabildim.

Müzeyyen Çelik de Yücel Öztürk gibi Türk Dili ve Edebiyatı öğretmeni.

Kitaptaki öyküler eli yüzü düzgün, güzel. Karşında biri varmış ve seninle sohbet ediyormuş gibi hissediyorsunuz okurken.  Yine de devrik cümleler biraz daha az olsaydı diye içimden geçti. Bir de kimi noktalama işaretlerinde sıkıntı vardı. (Mesela en çok dikkatimde kalan, "Sınıfta en önde oturur. Defterini sıranın üstüne koyardı." Sıralı bir cümle olarak arada nokta değil virgül olması gerekiyor sanırım)

Kitap 107 sayfa ve Hece Yayınlarından Kasım 2017'de çıkmış.

Benim en çok sevdiğim öyküler Miras,  Uzaktan Cumartesi, Zayıflık, Kerpiç Evden bir Kuş Havalanır ( keşke daha uzun yazılsaydı) ,Sen Ben Sibel ve Omzumda Biri oldu.

"Peki o neden merak edip aramamıştı? Belli ki artık ciddi bir şeyler yaşıyorduk. Hemen telefona sarıldım. Aradığım kişiye şu anda ulaşılamamasıyla birlikte kalbimin tam orta yerinden sıcak, yakıcı bir sıvı akmış, yakıp geçmişti orayı. Sabaha kadar aradım, sonuç değişmemişti. Ertesi gün akşam mail kutumda bir mesaj:..." Zayıflık.

"O rüyayı ben gördüm, doğru söylüyorum inan bana. Ben gördüm capcanlıydı. Öyküden bir sokakta sen, ben, Sibel yürüyorduk. Sana dair karanlık bir his de yok değildi içimde.  Sokaktaki evleri bir görsen. Bir manzumeden sökülüp gelmiş gibi muntazamdı..." Sen Ben Sibel

Au revoir canlar.