HANGİ YILDAYIZ?

 

Taşındık. Helak olma noktasına yaklaştım. Kendimi tutmayı başardım biraz, bırak ölen ölsün kalan sağlar bizimdir hesabı. Zehir zıkkım olsun özensiz nakliyecilere. Japon kanalında görmüştüm nakliye firmasının elemanları astronot kıyafeti gibi kıyafetler giyip müşterinin evine geliyorlar, paketlenecek şeyleri tek tek not ediyorlar ve ertesi gün pambıklara sarıp bebek taşır gibi taşıyorlar. İşte hayalimdeki taşımacılık! (Hayaller Tokyo, gerçekler Ankara. Ama beye dedim, sigortalı değil bunlar diye, dinletemedim. Ey inatçı beyler, hatunlarınızı dinleyin, elalemi değil.)

 

Ev de hayalimdeki ev değil elbet. Kiracı olunca bulduğunla yetiniyorsun. Bir de bu pandemiden ve ekonomik kriz yüzünden hem kiralık hem satılık ev fiyatları uçmuş dediler, ilk bulduğumuz makul eve kendimizi attık. Sağlık ve huzur olsun da, banyosu biraz küçükmüş, mahalle kasabaymış bir şey olmaz, değil mi...Zaten ben de köylü çocuğuyum.

 

Hangi yıldayız?

Sürekli şaşırıp duruyorum. Hep 2020'deyiz diyorum. Rezalet bir gündemimiz var ülke olarak ama tıs diyemiyoruz... 18 yaşındaki yeğenimle konuşuyoruz telefonda, gözümüzü açtık bunu gördük teyze. Öncesi de iyi değilmiş ki, annem  anlatıyor diyor. Değildi elbet, ama bu kadar aşağılık da değildi, insanlar göz yummuyordu bazı şeylere. Birkaç entelektüel, bu durumun "postmodernizm" denen şeyin sonucu olduğunu çok güzel açıklamışlar. Kısaca gerçek ve doğru nedir kavramımızı yitirince, herkesin iyisi ve doğrusu kendine göre olunca, çıkar için her şey mübah olunca, bu b.k çukurunun içine düştük.

 

Dün eşyaların son kısmını da yerleştirdikten sonra yorgunlukla uzandım biraz. Galiba rüya gibi bir şey gördüm ya da birden aklıma geldi. Yirmi yaşımdaki bana şimdiki halimi gösterseler arkama bakmadan kaçardım buradan dedim kendi kendime. Gözlerim doldu.

 

Neyse, dünyayı kurtaran kadın olmaktan vazgeçeyim. .. de kendimiz de batıyoruz, o n'olacak? Muhalefette iş yok. Kılıçdaroğlu, Livaneli'nin Gazete Duvar'daki röportajında Baykal hakkında söylediklerine karşı "Baykal'ın ( Cehape'ye başkanlık eden herkesin demiş) başımızın üstünde yeri var" demiş. Hoppala paşam malkara keşan. Onedio bu haberi paylaşmış, birçok genç olumsuz tepkisini bildirmiş, umutlandım biraz. Muhalefeti de iktidarı da pisliğin üstünü örtmeye çabalıyor, oy moy yok hiçbirine demişler.

 

23 Haziranda biontech oldum. Korka korka gittim ne yalan söyleyeyim, ciddi bir yan etki görmedim. Sonunda ne olur bilmiyoruz tabii, o  kadar şey var ki ortada dolaşan, düşünmeye fırsat olmuyor.

 

Yorgunum. Bıkkınım.Tatil istiyorum. Evin beyi ayarlayacak sözde, benden kötü organizasyon konusunda ama kılımı kıpırdatacak halim yok. İyi ya da kötü razı olacam programa.

 

 

 

Canon'la çektiğim fotoğraflardan ikisi. Yağmurlu pencereler, her zaman güzeldir...