Yazarın Bahar Temizliği
Müsvedde klasörlerimi düzenlemeye kalkıştım.
Yolun başındayken -herkes gibi- ne acemilikler yaptığımı, şu anda asla beğenmediğim (kim yazarsa yazsın) güzel bir şey yazacağım diye, E.M.Forster'ın deyimiyle "sözler tantanası"ndan başka bir şey yazmadığımı gördüm.
En çok da
öykü olduğunu sanan iç dökmeler, duygulanımlar falan filan.Ama o zaman bile üzerlerini çizmiş, kez be kez yeniden yazmışım. Yani olması gerekeni yapmışım.
Yazarlık budur.
Şimdi güzel yazma pratiği etkinlikleri var, hepimiz böyle başladık, yalnız aynı acemilikler, değişik tasvirler bulunca iyi bir yazı, öykü oldu sanısı...(instagram korkunç: üç satır şiirimsi yazıp altına yazar-şair unvanı konduruyorlar, bloga kurban olsun instagram :))
Eleştiri kültürümüz de yok ne yazık ki. Ben yıllarca ustalardan ne eleştiriler aldım, bazılarını kabul etmedim içten içe ama bunları değerlendirmem gerektiğini bildim.
Herkes böyle değil, bu yüzden okuduğum yazıları eleştirmiyorum artık. Dergide de ilk kitap değerlendirme yazıları yazmıyorum bir süredir. Eziyet gibi çoğu. (Demek zamanında benim metinlerimi okuyup yorumlayanlar da aynı eziyete katlandılar:))
Şimdi kendi yazdıklarımı eleştirmek yetiyor bana zaten.
Tek sıkıntı ben yazdım oldu deyip bir numaralı yazarmış gibi ortaya garip bir özgüvenle çıkanlar.
Bunlardan daha kötüsü var. O da, bunların yazdıklarını bir şey sanan okurluk öğrencileri.(Sözüm meclisten dışarı, blog camiası ülkenin en kaliteli okurlarını barındırıyor.)
Gerçi bunları da düşünmüyorum eskisi kadar.
İyi, kimse iyi demese bile iyi olarak kalır. Kötü de öyle.
Son söz yine de, yazdıklarınızla vedalaşmaya başladığınız anda yazmaya başlamış olacaksınız.
Bu en eski müsveddeler artık olması gereken yerde: çöpte.
Ben de bir şeyler yazmak istiyorum içimde kelimeler çok ama kafam dağınık galiba olmuyor
YanıtlaSilKendinizi rahat bırakın, kimseye okutma derdi olmadan bir başlayın. Hatta kendinize ödev verin, her gün ne ve nasıl olursa olsun bir sayfa yaxacağım diye. Sonrasına bakarız:)
SilBen çöpe atmaya kıyamıyorum. Eski klasörlerde saklıyorum. Eski yazdıklarıma bakıp gelişim sürecimi izliyorum. Geçen sürece bakıp geleceği tahmin ediyorum ve endişeleniyorum. Yazar olamayacağım belki ama olsun. Kendim için yazmak da bir şey:))
YanıtlaSilBaşkaları için de kendimiz için de yazarız aynı anda. Atın gitsin seneye. Bence gelişme vardır mutlaka:)
Silbazen sağlam bir boşaltım şart oluyor , hafifliyor insan :D
YanıtlaSilHele bugünlerde.
Sil:)
o özgüveni asla tadamayacağım sanırım, bazen bir yazı okuduğumda altında yazan yorumlara hayret ediyorum. sorun bende demek.
YanıtlaSilEn sonunda kendimize dönüp bakmak zorunda kalıyoruz değil mi? Bu kadar tersine döndü. Ama alanı boş bırakmayalım inadına:)
SilBen de çöpe atamayanlardanım. Ama okumam da. Terk ederim bir yerde kalırlar öyle :/
YanıtlaSilAtmış sayılırsınız:)
Silşahane yazmışsın Narda'cım eline sağlık, her yazma heveslisi ilham almalı:)
YanıtlaSilBir faydası dokunur umarım:)
SilTeşekkürler canım.