Geçtiğimiz haftalarda Çankaya Belediyesinin Çağdaş Sanatlar Galerisinde Yapı Kredi Bankası koleksiyonunun sergisi vardı. Tiyatrodan önce bir bakalım demiştik, vakit kısıtlıydı, çabucak gezdik bir salonunu. (Büyük şehire bunun için gelmedik mi?)
Ayvazovski'yi görür görmez tanıdım. Fakat o kadar küçük boyutluymuş ki orijinali şaşırdım.
Fakat ne güzel bir resim!
Güzel fotoğraf çekemediğim için başka fotoğraf eklemiyorum sergiden. Tekrar gidecektik geniş bir zamanda, fakat kısmet olmadı.
Güzel resimlere, güzel şeylere uzun uzun bakmalı. Hayat Yazıyor'un dediği gibi ülkedeki ve dünyadaki bu karanlık günlerde kendimize nefes alacak alanlar yaratmalı.
Yok canım, kim demiş depresyona giriyorum :*
Hayır, düşmeyeceğim o batağa.
O depresyon hep hazırda bekliyor birileri gelsin diye sakın yüzvermeyin😍 Ne güzel bir nefes alma alanı yaratmışsınız işte,aynen böyle devam edin bence 🤗
YanıtlaSilKişisel dertler, ülkenin haliyle birleşince çok dikkat etmesi gerekiyor insanın ruhuna. Bir de dertleşecek bir arkadaş lazım. İçe değil, dışa dönmeli. Tecrübeyle sabit:) Teşekkürler.
Sildüşme düşme, gerçi düşmenin sonu kalkmaktır. 2020 den beklentilerimize odaklanalım bence:)) belki şehre bir film gelir:)) sana mim bırakayım bari
YanıtlaSilBeklenti listesi yapayım o zaman.
SilMim mi? Hım, bakayım:)
Depresyon zayıf anı bekler, oysa ki bizler güçlü bireyleriz. Yapacak çok işimiz, gezecek çok sergimiz okunacak kitaplarımız var. Depresyona girecek zamanımız yok :))
YanıtlaSilBazen çok yorgun hissediyorum yaşama karşı. Ama tuzağa düşmemek lazım gerçekten. Teşekkürler yorumunuz için.
SilTiyatro, resim sergisi ikisi bir arada. Ne güzel:) Sanatla uğraşmak depresyonu alır insanın üzerinden. Baktınız almadı, siz kalemi alın elinize o zaman. Öyle bir ruh hali ne yazılar, ne şiirler yazdırır. Güzel bir müzik dinleyin, ezgileri ile kanatlanıp uçun havalara... :)
YanıtlaSilGerçekten sevdiği şeyle ilgilenmek iyi geliyor. Ve iyi bir dostla sohbet.
YanıtlaSilÇok doğru demişsiniz kendimize nefes alacak alanlar yaratmalı. Tabloyu çok beğendim ama o çerçeve ne kadar kötü tüm resmi boğuyor. Depresyonu filan boş verin kültürel faaliyetlere, arkadaşlarla zaman geçirmeye devam:)
YanıtlaSilÇerçeve gerçekten de kötü, neden böyle bir tercihte bulunulmuş acaba🤔
SilPes etmemeli değil mi ya..
Şöyle bir resim sergisi vs. görmeyeli epey oldu. Biraz uzak kaldık şu aralar...
YanıtlaSil"Müzik ruhun gıdasıdır" deniyor ya, aslında bütün sanatmar insanı diri tutuyor ve şuurlandırıyor. Esas olan da budur. Resimdeki çerçeve belki de ironi olsun diye kalın kullanılmış ve seçilmiş olabilir. Resim küçük ama klasik bir şaheser. Onu abartmak için de düşünülmüş olabilir. Bir resme baktığımızda, bir tınıyla buluştuğumuzda, bir masal kitabında, bir manifosta şiirde, nutukta, vaazda, bir nasihatta insan mutlaka kendini buluyor. İnsanın kendini bulması, vicdanıyla gerçekten bir insan ve adam oluyor. Bizden de istenen bu değil midir. Bence dostluk bir iksirdir. Bir elinden ve bir kanadından bir tutanın olsun inan bu yeter. İnsan zindanda ad olsa, dipsiz kuyulara da düşse bir çıkış yolu var. Düşmek dedin de; ağaçtan düşen var, karyoladan düşen var, damdan düşen var, bisikletten düşen var, Varoğlu var. Düşünsene minareden düşüyorsun, cambazın ipinnden düşüyorsun, çamaşır telinden düşüyorsun, çamura düşüyorsun, yoksulluğa, hastalığa, efalete düşüyorsun ne zor!.. İyi bir sınıfa, iyi bir öğretmehne düşüyorsun ne güzel!.. Bir de eşekten düşmek var nekadar traji komik; işte bunda herkes sana güler. Allah iyi şeylere düşürsün bizi. Dostluğumuz daim olsun vesselam!...
YanıtlaSilümitlendim biraz, teşekkürler yazdıklarınıza ve amin.
Sil2019 geçti gitti bitti artık :) umrarım 2020 bütün güzellikleriyle gelir, hayal ettiğimiz her şey bizim olur :) bloğunuzu takibe aldım, ben de beklerim :)
YanıtlaSilUğradım. Selamlar.
Sil