KISA KISA

Geçenlerde bir karar almıştım. Kendime küçük "törenler" uydurmaya.

Klişe ya da kültürümüzde yok diye uzak durduğum kimi şeylerin aslında bu devrin insanı için oksijen tüpü görevinde olduğunu anladım. Bunlardan biri çay töreni olacak. Biraz Japonlardan çalarak biraz da kendim uydurarak. Ya da buna benzer başka bir şey.

***

Pazar günü sabahtan gece yarısına kadar kar yağdı. Tam bahar geldi derken... hüzünlüydüm de o gün. Yoksa karı severim, çıkıp gezmek isterdim... Ama bütün gün evde kaldım, biraz kitap okumaya çalıştım, biraz ağladım, biraz düşündüm, biraz küfrettim... Gece kar dinmemişti. Ben karda dolaşmak istiyorum dedim evdeki beyfendiye. Aldım başımı çıktım. Sokak lambalarının kimi sarı kimi beyaz ışıkları altında inceceikten tozan karı seyrettim. Yerlerde, bahçelerin yeni yeşermiş çimleri üzerinde, arabaların, motorsikletlerin, kaldırımların üzerinde yeni birikmeye başlamış kara baktım. Yürüdüm yürüdüm, içimde öyle bir şey vardı ki buradan ta İzmir'e kadar yürüyebilirdim. Kendimi tutmasam şehrin çıkışına varırdım, öyle bir duramamazlık... Etraf tenhalaşmaya başlamış, ürktüm biraz da, döndüm. Dönerken komşu apartmanın kedisiyle karşılaştım. Pisi pisi bu soğukta neden dışarıdasın deyince durup bana baktı...Epey bir süre beraber yürüdük yamalı bohçayla. Bundan sonra ona yamalı diyeyim, renklerinden ötürü. Sarı, gri, beyaz, siyah...Yüzünde de siyah bir leke var, uzun tüylü, tombul bir şey. Evet, evet, iyi oldu bu buluş! Telefonumu bilerek evde bırakmıştım. Fotoğraf çekmek yerine görüntüleri hafızama kaydetmek için. İyi de yapmışım, her adımım gözümün önünde şimdi, yaşadım...

***

Hayatta bazı şeylerin gerçekten zamanı varmış. Keşke biri bunu bana,  başıma kaka kaka öğretseydi yıllar önce. Benim hayaletlerle dolu kendi dünyamda bunu keşfetmem mümkün değildi. 

Onunçün der ki Nardanız, yapmak istediğiniz hiçbir şeyi ertelemeyin. Bunun için de neler yapmak istediğinizi iyice bi' düşünün ey genç ahali... kafa patlatın, öyle boş iştahlardan bahsetmiyorum....

***

Google plus kapatılıyormuş.

Üzüldüm mü, hayır.

Nihayet bi' işe yaramayan uygulama olduğunu anlamışlar.

Hele de youtube'u filan satın aldıktan sonra Google'ın her şeyi google plus'a bağlaması beni çileden çıkarmıştı. İzlemeleri kolay olsun diye herhalde, her şeyde tek hesap. Sana ne be, kimliksiz oturum açmak istiyorum belki ben. Oh olsun.

***

Pamukkale Turizm konkordato ilan etmişti. Mahkeme kabul etmemiş.

Üzüldüm mü, hayır.

Konforlu otobüsler alıyorsun ve  destinasyonlarını artırıyorsun tamam da bunun maliyetini güzergahındaki her kasaba garajında durup yolu uzatarak ve fiyatlarına absürt şekilde yansıtarak yaparsan olacağı buydu. Bu yaz Altınoluk'tan dönerken sırf bayram diye normalden fazla fiyata bilet sattığınızı, önceki bayram da, zam gelecek diye on gün önceden İzmir'e  bilet satmadığınızı unutmadık. Allahın sopası yok, satıcı adam neden satılmıyor diye sorduğumda söyleyivermişti!

***

Keskinoğlu da konkordato ilan etmişti. Üzüldüm mü, hayır. Çalışanlarının emeğini nasıl sömürdüğünü hiç unutmuyorum. Elemanlarım, mesai ücretleri ne zaman yatırılacak, çocuğun okul kitapları alınacak filan diye aşındırırlardı ofisi. Mecburen çalışırlardı yine de. Benim emeğimin karşılığı da olmadı zaten. 

Sadece şuna üzülürüm, üretim yapan bir yerin kapanması her daim kötüdür ülke için. Kötü yönetim her yerde kol geziyor işte.

***

TRT 2 dönmüş! Eski formatıyla. Nihayet birileri sesimizi duymuş demek ki. İnşallah eski kaliteyi yakalarlar. Malum sebeplerden dolayı şüpheliyim biraz. Açılış iyiydi ama, Ahlat Ağacı, Bir Ayrılık... Açar ve Taşçıyan yine yorumluyorlardı filmleri. Onlar, Dorsay ... yıllarca onları izleyerek öğrendik bir şeyler öğrendikse sinema hakkında.