Tanrı Misafiri

Evvel zaman içinde batıda Yotan diye bir köy varmış.

Köyde pek namazı niyazı olmayan Ali Mahmut diye bir köylü yaşarmış.

İşin doğrusu Ali Mahmut döneminin sayılı ateistlerindenmiş.

Köyün imamı da, cemaati de bu durumdan pek hoşnut değilmiş.

Gel zaman git zaman bizim ateist Ali Mahmut bir gün Hakk'ın rahmetine kavuşmuş.

Köyün imamı "Ben bu adamın cenaze namazını kılmam" diye diretmiş.

Köy halkı da " Allah'a inanmıyordu. Biz bu herifi gömmeyiz" demişler.

Durumu gören köyün yaşlılarından Müzeyyen hanım, köyün dışındaki tepelerden birinde tek başına yaşayan, köylülerin İşdeli İsmail diye andıkları köylüye haber vermiş.

İsmail'in de pek namazla niyazla ilgisi yokmuş ama yine de köye gitmiş. Cenazeyi almış ve kendi evinin yakınlarında bir yere gömmüş.

O akşam imam Nazmi efendi, müezzin Mustafa efendi ve tüm cemaat aynı rüyayı görmüşler: Ali Mahmut cennette çok iyi bir yerde keyif yapıyormuş.

Sabah herkes birbirine rüyayı anlatmış.

İmam ve  müezzin, yanlarına bekçi Şinasi efendiyi de alarak sabah karanlığında yola çıkıp öğleye doğru İşdeli'nin yanına gelmişler.

İmam sormuş: Kardeşim sen nasıl bir dua ettin ki bu imansız Allah katında bu kadar iyi bir yere gitti?

İsmail efendi :Vallahi ben bir şey yapmadım, rahmetliyi gömdüm. Sonra da yüzümü gök yüzüne çevirip, Allah'ım, bazen soğuk kış gecelerinde, bazen sıcak yaz günlerinde insanlar kapımı çaldı ve biz Tanrı misafiriyiz dediler. Ben de senin misafirlerini en iyi şekilde ağırladım. Misafirleri güvenip bana yolladığın için onlara da neyim var neyim yoksa yedirdim. Ben de sana ilk defa bir misafir yolluyorum, güvenimi boşa çıkarma, dedim.